"Qytetaria, ajo qe sot na mungon"

I/E qyteteruar. Ndoshta eshte nocioni me i perdorshem ne keto kohera globalizimi. Nese je i/e tille, atehere gjithcka eshte me e lehte. Si per te debatuar ashtu edhe per te dialoguar. Jo me larg se sot, nje Levizje si ajo e 5 Stelle (ose 5 yjeve) ne Itali, hodhi idene e nderrimit te titullit qe del nga shumica e votave, deputet ne qytetar. Nje i zgjedhur si gjithe te tjeret. I barabarte, kur sot gjithnje e me shume takemet dhe salltanetet nuk jane me trend i pelqimit te opinionit, po qytetar, ose pak me larg, publik.

Cfare sjelle aplikimi i formularit te te berit qytetasin? Sjelle kulture. Ajo qe na mungon/kemi mbi te gjitha. Qe prej momentit kur dalim nga shtepia ne mengjes teksa hipim ne ashensor. Me pas kur jemi ne punet e perditshme me mjedis njerezish te qyteteruar ose jo.

Qytetaria nuk eshte nje fenomen qe ndryshon forme ne sjellje apo menyre te sjelluri sa here kujtohesh se duhet ta kesh me vete. Madje as qe nuk mesohet ne nje dite te vetme. Jane keto elemente te cilat sot po sjellin tablone e nje beteje ndanesish mes qytetarise dhe politikes. Te dyja keto qe duket se nuk po i shkojne mire per shtat njera-tjetres.

E para e lodhur dhe e stermunduar, madje e zhgenjyer prej se dytes. E lodhur sepse vetem zgjidhje nuk i ofroi politika, por vetem zgjedhje. E stermunduar sepse me kot iu ngjesh shesheve. Tribunave. Projekteve. Prezantimeve. Shoqatave. E zhgenjyer sepse politika vetem mendoi per veten e vet, me po ata njerez qe ne momentin e prezantimit te pare te saj me qytetarine.

E dyta me te paren. Shume komode. Pra politika ka konsumuar c'ka ka dashur ne gjithe keto vite. Ka folur madje edhe ne emer te qytetarise. E ka bere per vete deri me tani kur mendohet se apatia eshte hallka qe nuk po funksionon. Por edhe asaj po ja gjen ilacin. E ka gati "bombulen me serum". Ka vendosur t'i hedhe pak doze nacionalizmi. E pame edhe ne festimet e ketij 100 vjetori. Vlora me Tiranen. Partite ne gare me njera-tjetren. Flamujt po ashtu, madje per shpejtesi ne printime i harruam simbolit tone shqiponjes edhe ca kembe. Sqepa. Apo gjuhe.

Dhe rezultati kush ishte: ne nuk dime te festojme. Sepse qytetaret nuk dalin me ne shesh. Tribunave mungojne po e po. Qytetaria nuk ka me kohe te humbase me retoriken boshe te po te njejtave fjale. Dhe mos mendoni se politika eshte ndopak e shqetesuar?! Madje eshte ne diten e saj me te mire. Kurre nuk ka qene me pare kaq komode, teksa qytetaria nuk merr pjese aktive ne jeten e nje vendi. Nuk morri pjese madje edhe ne festimet e 100 vjetorit te pavaresise. Si ne Vlore ashtu edhe ne Tirane. Jo se nuk ia ndjen per atdheun, por se atdheu eshte detyrim per t'u dashuruar. Vetem nje qytetar di se si dashurohet atdheu.

Dhe si perfundim jane jo-qytetaret qe flasin per atdheun. Per festimet. Per llojin e muzikes apo te ahengut. Per numrin dhe cilesine e turmes. Pse jo edhe per "buken me vete". Pse jo edhe per torta dhe per deshe te therrur. Kjo sepse "nxenesi" qytetar nuk paraqitet ne oren e mesimit dhe pjesa tjeter e klases (ne kete rast kombi), mesohet keq. Meson ato gjera qe s'duhet te mesoje. Nacionalizmin te paren. Ate "lende" qe nuk e kemi pasur per "zanat" ta bejme edhe kur kemi qene ne ditet tona me te mira. Sepse kishim zgjedhur qytetarine. Ate qe sot na mungon.