"Elbasan-Sarande, vetem vajtje"

Vetem vajtje. Vetem vajtje, sepse autobuzi i vdekjes, nuk e zbriti dot ndoshta tatepjeten me te rrezikshme automobilistike ne Shqiperi. Ne Vish. Afer Himares. Nje tragjedi e rende qe tingellon me kobshem sot. Sot qe nuk duhet te degjojme dhe jo te na ndodhin fatkeqesi. E rende!

Sa here qe degjoj nje aksident ne rrugen nga Llogaraja ne Himare, mendja me shkon tek ajo vere e nxehte e vitit '80. Sapo kishim kaluar Qafen e Llogarase me drejtim per ne Himare. Ishim ne kthesat e para per te zbritur poshte. Isha ne mes te dy prinderve te mi ne kabinen e nje Zis-i ushtrie. Dhe bashke me ne ishte dhe motra ime. E padukshme ajo. Ndjente cdo gje. Udhetonte me ne. Ishte ne barkun e nenes sime.

E njejta ngjarje si ajo e para dy diteve ne "dishezen" e Vish-it. Me frena te keputura, shoferi i babait tim arriti ta ndalte Zis-in e stermadh. Me parafangot e veta e qendroi ate mbi 3 blloqe betoni. Shpetuam. Aty ne ane te rruges. Sapo zbret Llogarane per ne Himare. Dhe une i vogel. Shume i vogel, por arrij ta kujtoj ate moment ndoshta fatal per jetet tona. Te katert ne kabine dhe motra ende e palindur pese. Ajo qe vertitej sa andej kendej ne barkun e nenes sime nga goditjet.

Ja kjo eshte rruga qe ne bejme cdo vere, per te zbritur poshte ne det. Ne ate vend te mbrekullueshem qe Zoti e ka "pikturuar me dore", por qe ne nuk arritem dot t'i bejme nje rruge. Nje rruge per te qene me qellimin te mos rrezikojme jetet e njerezve. Pak rendesi ka kujdesi i x apo y shofer. Kush eshte ai qe do merrte persiper cmenduri apo risqe, per t'u ndare nga kjo bote per nje udhe. Aq me teper nje shofer.

Jemi ende nje vend me goxha probleme dhe ende te paformatuar per t'i kushtuar rendesi prioriteteve. Sic do te ishte ne kete rast turizmi. Mendoni se eshte nje atraksion terheqes dhe i garantueshem ne vazhdimesi ai qe i ofrojme ne sot turisteve te huaj? Duke i shtyre te gjarperojne neper monopatet dhe shpatet e nje mali (1025 lartesi mbi nivelin e detit). E shoqeruar kjo me nje rruge asfalti me disa llamarina mbrojtese anash.

Nderkohe qe une po flase per turistet e huaj, te cilet perbejne sipas statistikave rreth 10% te PBB-se. Me ka rastisur te jem shume here me te huaj ne kete rruge. Belge. Italiane. Maqedons. Daneze. Suedezet me te fundit. Ju siguroj qe e vetmja pyetje qe me kane bere nuk ka qene: a ka uje? a ka drita? a ka asistence mjekesore? A ka qetesi, rend? Pra asnje prej ketyre pyetjeve te rendomta, por vec: a ka rruge alternative pervec kesaj rruge?

E pra per nje turist i huaj qe vjen per te harxhuar euro apo dollare (i pranojme te dyja monedhat, no problem), ne duhet te kemi nje alternative. Nga ajri apo nga deti une kete nuk e di. Ndoshta edhe nga anes detit. E rendesishme eshte te kete nje zgjidhje. Kjo per te mos ndeshur ne pyetje alternative. Pastaj vetvetiu me shume turiste te huaj do fillojme te mendojme per spitalin e Himares. Pse habiteni? Himara nuk ka spital. Eshte e vetmja bashki pa nje te tille. Imagjinoni per gjera normale si "brigada" apo ekipe te ndihmes se shpejte. Si thoni do ta leme turistin e huaj te vdese ne rast aksidenti?

Pra turisti i huaj e beri pyetjen alternative, ti si shtet dhe ne si komb nuk e kemi kete alternativs. Madje as pergjigjen nuk e gjejme dot. Zgjidhjen jo e jo. Larg ajo. Shume larg. Kujdes! Turisti nuk vjen per hall. Si une dhe familja ime rreth 30 vjet me pare. Duke u kthyer ne shtepi. Si 13 fatkeqet e autobuzit te tragjedise ne Vish, qe nuk u kthyen dot ne shtepi. Per ata qe nuk ishte e shkruar te ishte nje bilete si gjithe te tjerat, vajtje-ardhje. Por vetem ikje. Ikje nga kjo bote... per nje rruge!

"Italia dhe Shqiperia. Sa afer dhe sa larg"

Sapo morra vesh lajmin qe kryeministri Berisha do te shkonte per nje vizite zyrtare ne Itali, mendova se ka dicka qe shkon shume me realitetin tone. Nevojen tone. Kjo per vete faktin qe shkembimet tregtare me Italine, jane prej vitesh "te destinuara" per te qene ne vendin e pare. Si per importet ashtu edhe per eksportet. Dhe per me teper "krynece rastesia" qe te dy keto terma, perbejne ate se c'ka realisht arrin te beje ekonomia shqiptare. Qe do te thote se qeverise nuk i ngelet gje tjeter, vec te ngre dhe te ule traun ne dy portet kryesore te vendit. Pse jo te thelloje detin me qellim qe te hyjne anije te tonazheve me te medha. Pra si rrjedhoje me shume shkembime tregtare.

Nuk dua te bej "tifozllek", por ajo qe na ka munguar keto vite, eshte padyshim mos-leximi i kesaj te dhene. Fakti qe gjendet aty e "stampuar", do te thote qe kemi gabuar ne prioritetet. Nderkohe qe sipermarrjet kane ecur. Kane krijuar bazat e tyre te qendrueshme, dhe vuajne pak si pasoje e krizes, por pa likujditet dhe te destinuara per te deshtuar si shume ekonomi "simotra" ne vend, nuk jane.

Afersia gjeografike dhe si rrjedhoje kosto e ulet e transportit eshte i pari interes. Nafta ka pesuar rritje te konsiderueshme vitet e fundit, dhe si e tille nuk eshte nje gje e mire per sipermarrjet qe operojne me Italine. Fakti qe jane pozicionuar afer porteve kryesore te vendit, do te thote qe nje shkak e kane. Pra qeveria duhet t'i kushtoje me shume vemendje kesaj "preference" llogjike te sipermarresve te kesaj kategorie. Ngritja e parqeve industriale eshte ende nje projekt ne leter, dhe i fundit qe duket se po deshton eshte ai i Koplikut ne Veri te Shqiperise. Edhe pse faza e projektimit eshte superuar pa asnje kosto te qeverise sone. Nje park qe do te punesonte shume njerez, ndoshta si per ironi te fatit aty ku qeveria aktuale di te perfitoje shume vota.

Te gjitha sektoret strategjike tashme te privatizuara, tashme i kane dore privatet. Ata jane me se shumti greke, turq, apo nuk e di se cfare. Vec italiane nuk jane. Sot qe kemi nevoje per nje prezence me te madhe te investitoreve italiane, cfare do te arrijme t'u ofrojme atyre.

Italianet edhe pse ne krize sic deshmojne te dhenat me te fundit, jane ende vendi i dyte ne Europe per sa i perket prodhimit. Jane edhe vend anetar i G7. Nje fakt domethenes ky qe duhet te kemi nje strategji se si duhet nxitur shtimi i sipermarrjeve te tyre. Italianet edhe pse thuhet ne krize, punojne. Por me shume duan te kursejne. Pak ne transport. Pak ne taksa. Pak ne logjistike. Do te thote qe vend per interesin e tyre per te qene ne Shqiperi ka.

Me lart thame qe te gjitha sektoret strategjike pothuajse jane privatizuar. Nuk me grish fare idea se kush i zoteron sot ato. Cfare ka bere dhe cdo te beje me to. Ajo qe une dua te shohe dhe te ndodhe eshte oferta qe Shqiperia duhet t'i bej sipermarresve italiane, sot te interesuar per te gjetur tregje te reja, me shume jashte Italise. Italianet jam i sigurt qe nuk duan fjalime politike. Premtime. U dalin dhe u teprojne ato qe ndeshin ne vendin e tyre cdo dite. Madje per hir te se vertetes drejtohen nga nje kryeminister jo-politik. Per te mos thene qe kane humbur edhe besimin tek politika, duke votuar se fundmi per levizjen e nje "komiku" si Grillo. Pra e "zeme" se fusha per t'i terhequr italianet nuk ka. Te gjithe e dime opinionin qe ka populli per cdo lloj qeverie: "kur do qeveria, e kap lepurin me qerre!"

"Shekspiri, sa lire...!"

Nuk eshte lire Shekspiri. S'ka qene dhe as do te jete kurre i lire, njeriu qe ka lene pas kryevepra. Lire e blejme ne. Madje lire e blen edhe Ministria e Kultures. "Anyway", (e shkruajta ne gjuhen e Shekspirit), ne jemi mesuar me te lire. Edhe te bejme art, sport, shkence, rruge, spitale pse jo edhe shtet. Pastaj marrim persiper riskun e deshtimit. Pse jo e shijojme ate. Me pelqen nje shprehje e Beketit, dramaturgut te njohur me kryevepren e tij "Duke pritur Godone":

"Nese deshtove heren e pare, tento provoje serish. Serish do deshtosh, por kete here me suksesin e te pares".

Ja te tille prova bejme ne. Guxojme. Si kete here ne shtepine e Shekspirit. Dergojme trupen e Teatrit Kombetar per te luajtur "Henrin e VI". Me te drejte drejtori i teatrit te Londres tha: "kete veper nuk e ka luajtur askush deri me sot ne kete teater". E dini arsyen? Duke naviguar ne internet, pashe qe shume pak trupa teatri te rangut boteror e kane vene ne skene kete kryeveper shekspiriane. Sot i takoi kastes se aktoreve shqiptare ta luajne. Ne Londer e sigurt qe 36 trupat e teatrove te tjere nuk kane zgjedhur nje kryeveper te tille, tejet te veshtire. Per me teper me shume kosto. Kostume. Grimiere. Shume aktore. Por perpos asaj qe na ka dale nami si ekonomi e qendrueshme pse jo edhe me rritje, kjo veper kerkon shume mbeshtetje financiare.

Dhe nese do te mendonim qe Teatri Kombetar nuk ka asnje ze ne buxhetin e shtetit, dhe te ministrise se kultures prej nga varet, atehere si ne cdo fushe edhe ketu marrim persiper riskun. Deshtimin me sakte. Por jo! Une isha ne nje avion javen qe shkoi me aktoret. Me sakte me mjeshtrat. Tranzit. Ata per Londer me tekstin e "Henrit te VI" ne mendje, ndersa une per Venezia per te takuar "Tregtarin e Venedikut". Ata per te perfaqesuar Shqiperine. Une me sherbim. Ata "famen e perditshme na fal o zot". Une, "buken".

Sepse artistet shqiptare nuk kane nevoje per para. C'eshte e verteta eshte bere pak veshtire per to. Po me sa duket ata jane mesuar me mire me famen dhe respektin e njerezve, se sa me parane. Pushtetin? Nje gje eshte e vertete: nderruar shume ministra. Dhe pas cdo akti nderrimi, e njejta retorike: "do ju mbeshtesim!". Ne fakt me pas duket se lexohet qarte se ka qene "do jua mbeshtesim". Dhe i vetmi investim eshte catia qe nuk pikon ne sallen e teatrit si dhe pishina tashme e kthyer ne parking. Pra kjo ishte "mbeshtetja" per ta.

Por ne te vertete ata kane shume. Kane njerezit kudo neper Shqiperi. Neper Europe. Kane spektatoret qe i ndjekin, i njohin, u flasin. U ofrojne nje kafe. Nje uje. Lirshem, pa ua kerkuar askush. Me zemer. Ajo qe politikaneve qe vendosin per rrogen apo pensionin e tyre, u mungon. Ata nderkohe nuk pyesin per veshtiresite. E dine qe pas ketij ministri do te vije nje tjeter. Serish edhe ai do t'u premtoje. Edhe ai do te ike edhe ai. Po vec qe aktoret aty jane. Me honorar 40 paund per te luajtur kryevepren e Shekspirit ne Londer. Aq sa ministri apo deputeti shpenzon per nje dreke te lehte tranziti ne aeroport.

Nga te gjitha cka pashe ne kroniken e Top Channelit nga kjo shfaqje, padyshim me ngeli ne mendje fakti i veshtiresise se kesaj vepre. Teatri Kombetar paska patur nje mision te veshtire. Por kete vertet qe nuk e ndesha ne ato 4 ore qe qendrova mes ketyre mjeshtrave. Kuptova qe ato 40 paund mjerane per ata nuk qenkan shume. Madje se kane aty mendjen fare. Kuptova qe flamuri shqiptar qe ata shpalosen ne fund te shfaqjes se realizuar me mjeshtri, vlen me shume se djetat e caktuara me urdherin apo VKM-ne e nje ministri. Ndoshta jemi mesuar te paguajme pak. Madje edhe Shekspirin ta blejme lire. Por e luajme ne skene, tronditshem. Jane ata.

Mirenjohje per aktoret shqiptare! Bravo!

"Ne kerkim te nje tri-polari"

Rasti i qeverisjes mes dy partive, e para e djathte (PD), dhe e dyta e majte (LSI), ne vitin 2009, krijoi pershtypjen e kontrollit te numrave ne cdo kohe qe nje force kerkon te krijoje kabinetin e saj qeverises. Mjafton pak sforco, dhe ndonje minister jo ne profilin e duhur, dhe gjithcka merr forme. Me pas kur gjerat kane ecur, nuk ma ha mendja qe kemi kohe t'i kthehemi serish ketij diskutimi. Gjithkush mban ne dore faturen, per mire apo per keq. Ndoshta edhe kerkesat per t'u plotesuar. Ne rend te dites dhe me shenjues te vecante, vendet e punes per militantet. "Pazar" i njohur, ky.

Por a doli klasa politike shqiptare edhe kete here nga bi-polarizimi mes dy forcave tashme solide, te mesuar jo vetem ne, por edhe Europa? Mendoj se po. Madje nje PO e madhe. Rasti solli takimin e fundit mes Rames dhe Metes ne Sheraton. Dhe gjithcka per te ndryshuar dicka me arsyen e vetme, qe Berisha s'duhet te kete me pushtet. Ne realitet nga ajo qe kam degjuar, takimi i tyre mund te kishte ndodhur qe ne 2009. Ne kohen kur Meta ri-projektonte veten e tij si numer dy i qeverise.

Shume emisare u perpoqen t'i puqnin ne ate kohe, dy "klientet" me te rendesishem aktual te Sheratonit. Sot padyshim qe takimi mes tyre ka ndodhur pa nderhyrje te tilla. Ndoshta ka ardhur koha qe Meta te rikthehet ne kampin socialist, andej prej nga nisi rrugetimin e tij ne politike. Sot me shkakun e qejfit te prishur prej kandidatit per president qe po promovon. Por edhe nese nuk nderron "gusto", pra te mbetet koktejl shijesh djathtas-majtas, Meta e sigurt qe prodhon pushtet. Pra arrin te kete numra per te krijuar nje qeveri me kedo force politike. Ndoshta edhe president...

Rritja e numrit te votuesve te Metes, duket se krijoi goxha peshtjellim ne "Sheshin Austria". Ndoshta keshilltaret e Rames arriten te nxirrnin perkufizime se kujt i perkisnin realisht keto vota. Nxituan te thone qe me shume jane votat e simpatizanteve te djathte, "e perkthyer" ne vende pune ne ministrine ndane bulevardit, ose ato ndane Lanes, m'u perballe me njera-tjetren.

Une nuk e di cdo te ndodhe me votat e kesaj partie ne 2013. Madje jam i sigurt qe edhe vete Meta nuk e di, anipse lutet dhe do te punoje qe te kete me shume vota. Ndoshta edhe me shume se ne zgjedhjet e fundit lokale. Sikur te dilte serish me po aq vota, e natyrshme qe do perbente per cdo krah politik interes. Por cfare interesi do te perbente per publikun? Pikerisht kete dua te shtjelloje, ne gjithsej dy paragrafet e meposhtem:

Shijet ne Evrope nuk po ndryshojne me ne linjen e nje kahu politik, por duke rendur me shume drejt realiteteve jo-partiake. Madje ne ndonje rast edhe drejt ekstremizmit. Radikaleve. Pse jo edhe neo-nazisteve. Na ka ndihmuar Zoti qe keto dy te fundit nuk i kemi te pranishme ne Shqiperi. Madje jam i sigurt qe do te na mungoje kjo lloj shije per nje kohe te gjate. Po cfare kemi ne realisht te pranishme? A mund te besojme ne nje shoqeri qe do rend drejt pa-partise, duke guxuar dhe duke votuar per to? Apo jemi mesuar tashme me kete realitet te miksuar dy-polar dhe nuk na ben "zemra" t'u ndahemi pa i votuar. Me e keqja duke mos marre pjese ne votime.

Te besosh tek jo-partiaket ne Shqiperi duket nje sipermarrje shume e nderlikuar dhe mjaft e veshtire. Madje edhe pothuajse jo e sugjerueshme. Kjo per faktin e vetem qe nuk ka personalitet jo-politik qe mos te jete perfshire ne "tridentin" Sheraton-Rogner-Tirana. Aty ku me "urdherin e peshkut" vendosen ose caktohen presidentet, ministrat, gjykatesit, drejtoret, deri edhe tek sanitaret e shkollave apo kopshteve. Tenderat dihet qe po. Ia kane marre doren bashkejeteses me luksin. Pra nje jo-politik mund te ishte nje akademik. Nje profesor. Apo nje aktor. Kujdes! Edhe ketu ka hyre politika.

Pra e gjithe shoqeria shqiptare eshte e politizuar. Jo me kot permenda rastin e partise se Metes. Qe do te thote qe edhe per shume kohe do te shohim se ne ke krah levize Meta dhe jo ai qe do te ece ne nje linje me te por qe nuk eshte politik. Ndoshta mund te jete ish-presidenti Topi ne vaftin kur do mbahen zgjedhjet? Ndoshta do te bashkohen te gjitha forcat politike me qofte edhe nje deputet, per t'i bere presion dy forcave qe kane me shume votues. Te gjitha "ndoshtat" se bashku nuk e zhbejne dot ate qe ne Shqiperi ka personazhe jo-politik, qe mund te bejne ate qe po ben aktualisht "komiku" Grillo ne Itali me "Movimento 5 stelle". Jo se na mungojne personalitete te tille pompoze ketij realiteti. Por e vecanta eshte qe Shqiperia konsumoi aq shume politike keto vite sa cdo tentative eshte e konsumuar. Dhe per ironi te fatit nese ne Itali, Greqi apo gjetke partite kane "vdekur", ne Shqiperi bejne tifoz dhe ate qe nuk ka pare asnje here te vetme sport ne jeten e tij. Madje duke e bere ultras. Huligan fare.

"Ne Peqin, krisma nuk ka patur"

E shtune. 5 maj. Dita e Deshmoreve. Me sakte e heronjve. Ne vend qe te flisnim dhe te shkruanim gjera per te cilat zor se gjen shqiptar qe mund t'i perserise, lexojme qyfyret dhe cudite qe nuk dine te rreshtin. Me e fundit nje ndodhi me personazh nje "huligan" stadiumesh. Cuditerisht deputet i parlamentit. Jo se te tille te tjere nuk ka patur. Pak kohe me pare njeri e beri cope arbitrin, por per faktin qe nuk eshte me deputet nuk po merremi me te.

Pra e kam fjale per deputetin e parlamentit shqiptar Dashnor Sulaj. Pak kohe me pare isha edhe une pjese e tifozeve ne stadiumin "Qemal Stafa" teksa u ngrit ne kembe dhe na shau. Boooh se di nga se por qe na shau na shau se pas tij iu versulem dhe ne me nje "batare" te sharash. Ndoshta kam shkelur ligjin. Kam share deputetin e nje parlamenti.

Emocionet qe deputeti Sulaj shperthen ne stadiumet shqiptare jane tashme te njohura. Ndoshta eshte mire qe i zgjedhuri nga populli, kontribuon ne zhvillimin social-kulturor-sportiv te nje qyteti qe tanime me superstraden e re eshte ne nje harrese dhe degradim te plote. Kam qene shpesh ne Peqin edhe per te pare ndeshje, kur Dinamo luante kunder Shkumbinit dhe me kenaqte fakti qe i gjithe qyteti ishte ne feste. Bash njesoj sikur po luante kunder Milanit apo Realit te Madridit. Mes tifozeve, ashtu energjik edhe Dashi deputeti duke u marre me te gjitha detajet. Ndoshta edhe me formacionin se si do te luhej ne fushe. Per taktikat e lojes dhe deri ne "mbarevajtjen e rendit dhe te qetesise" ne stadium.

Dhe fusha e Peqinit nga nje fushe problematike u kthye ne ne "oaz" te qete ku luhej futboll. Per kete merite te vecante ka edhe deputeti Sulaj. Por dje ndoshta me shkak po ky personazh doli disi nga natyra e vet dhe ne vend te sharjeve apo grushtave qelloi me arme. Armen per te cilen ka hedhur firmen ne magazinen e parlamentit, per te mbrojtur jeten e tij ne rast rreziku. Si njohes i mire i ambientit sportiv e di shkakun e ekzaltimit te drejte te deputetit Sulaj. Shkumbini ka kohe pa sponsor dhe perpelitet nga fundi i tabeles si rralle here keto vitet e fundit. Dhe Dashi deputet ka bere cmos qe kjo skuader te jete jo-elite po te pakten te jete kompetitive.

Po c'duhet te bente presidenti i Dinamos nese ekipi po dje do te qendronte ne superlige? Po tifozet? Apo mos nga fakti qe ndeshja luhej ne "Qemal Stafa", ne Tirane nuk do ndodhte asgje vec brohoritjeve. Dhe Dinamo eshte Dinamo. Nuk ben zhurme. Nuk ka deputet. Nuk ka ministra tifoze por vec varet, me sakte vazhdon te varet prej Ministrise se Brendshme. Por Dinamo ka kulture. Eshte shkolla e vetme e futbollit shqiptar, qe nje dite te bukur u kujtua dikush dhe i tha: "duhet te paguash qera per te bere sport ne shtepine tende". Dhe nga futbolliste qe benin stervitje neper kompleks, tani gjen qen me shumice hendacake qe e kane "privatizuar". Harrova qenin e races se drejtoreshes se re te sporteve, rekordmenes Klodiana Shala. Klub qensh me pak fjale.

Ndaj te gjitha keto eshte mire qe t'i lexoj Ministria qe mbulon sportet. Ka emer te gjate, me falni qe s'i perfshiva te gjitha emrat. Ministri perpara se te nxitoje te thote qe ka patur krisma ne Peqin, kane qene manover apo luftarak fisheket te mendoje te gjeje nje Dashi edhe per Dinamon. Vetem emrin do t'i ndryshonte nga ai qe eshte aktualisht. Besnik Sulaj. Drejtoreshe ia gjeti, per momentin nuk kemi nevoje. Dhe pasi Dashi te kete ardhur tek Dinamo, dhe superliga te jete mbushur me Dashe si ai i Peqinit, s'na mbetet gje tjeter vecse t'ja fusim vrapit ne stadium kur te gjuajne me pistoleta. Do zoti jemi te shpejte dhe rekordmene si Shala drejtoresha, qe mos te na kape plumbi. Ne, tifozeve qe hyjme ne stadium me bileta.

"Umberto Bossi, e ka hak nje post-mortem"

Kur Maroni (ish-ministri i brendshem i Italise ne qeverine Berlusconi), nisi "koracaten" e tij kunder Bossi-t, fillova te bej menjehere tifo per te. Edhe per Alfanon qe i doli kunder ne dukje "Il Cavalliere S.B.". Madje edhe Niki Vendola po me pelqente teksa i shkonte karshilleku me "il capo" e partise se tij, Bersani. Nuk e di por me pelqen shume "tollovitja brenda llojit".

Per t'ju kthyer duetit Bossi vs. Maroni. Sot duket se lotet e ketij te fundit, para disa ditesh ne Bergamo shkuan kot. Emri i Bossi-t duhet te fshihet nga memoria padane. Ai qe deri me keto kohera luajti dhe funksionoi bukur ne politiken italiane. Beri shume "teatrina", dhe te gjithe iu gjunjezuan disi deklaratave te tij shume bombastike. Kjo per faktin se Bossi kishte shume popullaritet. Shume mbeshtetje ne elektorat. Perkthyer kjo e fundit ne vota per partine e tij. Deri sa kabineti i djathte s'mund te funksiononte pa njerezit e Lega-s ne postet kyce. Madje deri sa edhe presidenti tradicional i Rajonit te Veneto-s, Galan te zevendesohej nga Legisti, Zaia.

Pikerisht ne Veneto aty ku nisi te marre udhe projekti i "veriizmit" te Italise. Per t'u "shperngulur" me pas ne Lombardi, Piemonte, Toscana dhe Reggio Emilia, etj. Por me nje ndryshim: "mos i beso kur nje veneciani". Dhe si e tille asnje "veneto" ne "shtatmadhorine legiste". Dhe e vetmja "fature e papaguar" mbeti Tosi (kryebashkiaku i Verones), nje kundershtar me i ashper per Bossi-n se dhe vete Maroni. Veronezi qe nuk pyeti kurre per te plot-pushtetshmin. V.F. Umberto, "slogani" i tij.

Nderkohe kur sapo lulezoi Lega, te paret e shenjestruar eger ishin jugoret ose ndryshe te ashtuquajtur me epitetin e rende: "terron". Me pas emigrantet. Me shume shqiptaret. Ata qe erdhen prej andej nga ku Bossi preku fundin dhe kesijoj rrenimin total ne politik.

Tanime Maroni, kundershtari i tij "brenda llojit", nuk ka me nevoje te ulerase: "pastrim. pastrim. pastrim.". Te fundit ja dha djali ose me sakte beniamini i tij, i menduar si pas-ardhes ne pushtetin legist Renzo Bossi ose ndeyshe "Il Trotta".

Por lind pyetja, kush shpetoi vertet prej nje personazhi politik si Bossi? Mendoni se ne shqiptaret qe aq shume na "ra ne qafe"? Apo vete politika italiane. Bossi e nisi udhen e tij per ne "boten e pertejme" pa politike, por nuk mund te thuhet se nuk po behet gati nje tjeter. "Grillo dhe i grillini". Megjithate mendoj se me shume prej Bossi-t shpetoi vete Italia. Kjo per faktin se populistet po bejne "kerdine" ne vota koheve te fundit.

Nderkohe imagjinoni cfare terreni do kishte Bossi nese do te ishte sot ne ditet e tij me te mira?! Ate qe sot ka luksin te kete Le Pen ne France. Apo Komunistet ne Greqi. Ose pro-nazistet ne Gjermani. Dhe nje Bossi do t'i duhej kesaj Europe te Bashkuar ne ditet e saj me te keqija... Me 10 qeveri te rrezuara ne vetem dy vite. Me shume vende qe rrezikojne recensionin, madje njera prej tyre Greqia ne prag te daljes nga Eurozona.

Dhe nje Bossi ne Itali vertet per kete situate jo fort te mire krize, do te ishte i tepert. Kjo sepse votuesit ne mbare Europen, shkakun e renies ekonomike ia kane "faturuar" politikes. Me sakte dy forcave politike. E majta vs. E djathta.

Udheheqes politik si Bossi, populist te ekzagjeruar, menjehere nxitojne te vendosin "gishtin mbi plage". Fajin e kane dy partite e medha. Kete do te bente dhe Bossi, tashme "i ikur". Dhe natyrisht me shume vota do te merrte me triumfin natyrshem te "dogmes" se tij politike: Ndarja e Italise. Perzenia e emigranteve (rreth 600 mije shqiptare sot ne Itali). Kjo e gjitha mund t'i krijonte avantazhin e fitores si i vetem. Perkthyer ne nje Bossi me shume pushtet, dhe natyrisht super "i frikshem". E sigurt me shume e ndjeshme Europa e Bashkuar. Ajo qe i trembet me shume se kushdo nacionalizmit. Raste ka plot. Nuk do mjaftonte dhe nje i tille ne Itali...

Pra per t'ju kthyer serish Bossi-t i cili as me shume e as me pak, sot anoncoi "nekrologjine" e tij politike, e firmosur nga dora e nje rektori ne autostraden Tirane-Durres, km.3. Ne nje diplome te marre ne Shqiperi, vendi i cili ishte kryefjala e tij per te poshteruar bashkejetesen e italianeve me emigrantet: "scusa Umberto, non ti va". Ajo qe e bente partine e tij Lega Nord te merrte shume vota ne elektorat. Diploma e Il Trotta-s, sot eshte nje shkak flagrant qe elektorati italian te mos i jape as edhe nje vote madje edhe ish-partise se tij, drejtuar ndoshta prej Maronit.

Ndaj duke hequr qafe Bossi-n nga skena politike italiane, si nje e keqe me pak per italianet, me shume per Europen dhe shume me shume per shqiptaret, s'na mbetet gje tjeter vecse te themi: rrahmet paste Umberto Bossi dhe rrofte Meti i Kristalit!