Vdekjen e nenes se dy femijeve, koleges sime te nje banke tjeter nuk mund ta kaloja me nje R.I.P. te zakonshem. Pra sic po ndodh kohet e fundit me aktore apo kengetare ne rrjetet sociale. Por Eleonora mund te ishte kushdo nga koleget tane te nderuar, ne kedo nga 16 bankat me rreth 500 e ca filiale ne gjithe Shqiperine.
Punojme cdo dite ne heshtje. Pa bere kurre ze dhe pa nxjerre asnje lloj informacioni. Sekret bankar, imponues profesioni yne. Anipse ne sportelet tona cdo dite paraqiten buxhetore te shtetit apo privatit. Biznesmene. Pseudo-biznesmene. Hallexhinj. Mashtrues. Familje te reja. Qejflinj makinash. Luksi. Depozitues. Kohet e fundit edhe grabites. Ah keta te paret ku ti gjesh ne krahesim me keta te fundit.
Grabitesit. Shohin filma dhe mendojne se jane aktore te Hollivud-it. Nuk mendojne se parate qe vjedhin jane te pamerituara, jo djerse e tyre, por e tjeterkujt. E motres se tyre. Nenes. Kursimet e babait. Pensioni. E njerezve qe tremben kur ata grabisin nen tyten e armeve. Dhe ne gjithe kete "tollovitje pa shkak", ne. Te punesuar nga te huajt, aksioneret e bankave qe ne vend qe ato para t'i kursenin, i hedhin ne Shqiperi. Punesojne ne. Kreditojne biznesin. Familjet. Privatet. Marketin poshte pallatit. Listat. Mekat?!
Dhe askush nuk kujtohet per ne punonjesit e bankave. Ndoshta edhe une bej gabim qe marr guximin te shkruaj keto rreshta?! Ne qe ende nuk kemi nje sindikate ku te mbrojme veten tone. Te na mbroje dikush. Vec heshtje. Ndoshta edhe per Eleonoren e shkrete. Nenen e dy femijeve qe diten e neserme ne vend qe te shkojne ne shkolle dhe nena ne pune, e percjellin ate per ne banesen e fundit. Dhimbje!
Nuk kujtohet askush te flase nga shoqeria. Mendojne se bankat i "vjedhin". U marrin komisione. Harrojne qe jane private dhe kane te drejte te shesin para. Ashtu sic edhe i blejne ato. Por nderkohe ne protestojme. Per ligje. Kuti votimi. Gay parade. Etj. Ngrejme zerin per cdo gje te keqe, harrohemi kolektivisht si shoqeri pas ca komisioneve. Harrojme familjet tona qe kane nje rroge te sigurt.
Neser nje grua do t'i mungoje burrit, dhe femijeve nje nene. Dhe askush nuk do te thote nje fjale. Vec heshtje me ndonje lajm kalimtar per TV-te, qe me shume e kane mendjen tek publiciteti qe ofrojne bankat, se sa tek rreziku i jeteve tona. Edhe nga ndonje "manjat" i medias qe kujton kredine qe ka per te shlyer. Dhe ne serish aty duke ju lutur te madhit Zot qe te mos jemi Eleonora.
Te vdesim per buken e perditshme, ne nje fatalitet te rendomte dhe te paarsyeshem, per me teper te pasigurte qe eshte perfshire sot shoqeria. Valle a meritojme kete fund, per "ca para me teper"?!
No comments:
Post a Comment