Kaq mjaftoi dhe gjjthcka vazhdoi me serine e hapjeve dhe shfryrjeve ne pjesen e 1280 te kesaj telenovele qe s'paska te mbaruar. Ah, se harrova! Harrova "Nobelin". Dmth., cmimin "Nobel" pavaresisht se nuk ishim fare ne nominim me Kadarene qe ngeli i madh per ne shqiptaret, dhe per ata te huaj qe marrin mundimin t'i lexojne ne gjuhen e tyre veprat e Ismailit. Dikur disident, sot kandidat i perhershem per kete cmim. Edhe per kete u hapem. Menduam se e kishim ne xhep fitoren. Kujtuam se ne juri do ishte ndonjeri qe na ka borxh. Ose ndonje qe i kemi cuar nje trast ullinj. Nje pagure vaj. Nje kaposh per vitin e ri. Nje dabizan raki. Packa se juria e Nobelit per Letersine "perzuri" me shqelma edhe vete Philip Rothin. Nje nga gjenite e letersise boterore aktuale. Dhe ata, juria, zgjodhen nje kinez bash sikur Kadareja te kishte bere nje roman per ate kinezin qe ra ne antenen e Dajtit kohe me pare.
Hapja e fundit na takoi sonte mbrema. U hapem se do luanim ne stadiumin e ri qe do ngrihej pas shembjes se te vjetrit. Packa se rreth e rrotull stadiumit cmimet jane sikur te blesh shtepi ne New York. Packa se aty, perreth punojne njerez me rroga nga 10 mije euro e lart. Packa se nuk ka vend ne bote qe e ka stadiumin ne qender te kryeqytetit. Dhe per me teper me nje emer heroi qe nuk ka luajtur kurre futboll. Nejse te gjitha keto shumezohen me zero pasi sonte ne darke nuk pame stadium. Vec babane e Stermasit, Baken duke hequr ujin e shiut me kovat e blera tek "Tregu Cam".
Por nese kombetarja shqiptare sonte do te kishte fituar kunder Islandes, e sigurt qe askush nuk do kujtohej per stadiumin e ri, (te pakten mos te ishim bere gaz i botes me heqjen e ujit me kova). Pas vershellimes se fundit do rendnim neper rruge duke bertitur: "Shqiperi etnike". Mos u cuditni! E sigurt qe do gjendej ndonje stergjysh i ndonje islandezi qe kishte votuar kunder bie fjala ne Konferencen e Paqes. Pastaj ne "Shqiperi Etnike" bertasim edhe kur luan Kavaja me Tironen (para dy javesh).
E pra nese sonte do kishim fituar me Islanden do fillonim te mendonim per Brazilin 2014. Me sakte do hapeshim. Do fillonim te mendonim se kush do ishte ne delegacionin qe do shoqeronte kombetaren. 24 futbolliste dhe 40 anetare. Bash si ne Lojerat Olimpike ne Londer ku trecereku i delegacionit i shikonte garat nga qendrat tregtare duke bere shopping. Se harrova edhe ne Londer 2012 nuk ngelem pa u hapur.
Nejse te kthehemi tek kjo mbremje plot shi vjeshte tetori, qe na lagu duke na bere esell nga dehja per fitore imagjinare. U rrahem nga nje ekip i nje vendi qe ka vetem pak vite qe luan futboll. Luan sa per te qene konstant ne ate ku deshiron te arrije duke i vendosur objektiva sportit. Me disipline. Pak edhe sakte. Ashtu si kombetarja jone me ato pak talente qe luajne jashte. Mbeshtetet ne disa prej tyre dhe te tjeret pergatiten fort ne shkolla futbolli ose jo, por qe pergatiten. Nuk merren me hobi "xhirime gomash" nga Blloku. As te nderrojne makinat. As t'u bej artikull gazeta e babit apo shokut te babit edhe kur kap topat prapa porte. Jane talente sepse dine te bejne vec nje gje ne jete. Ate qe munden. Pa sforco por me deshire. Pa fryrje por me disipline. Ajo qe ndoshta na mungon totalisht si komb. Kane per tradite dhe kulture te mos hapen dhe te mos fryhen, por te punojne cdo dite per te arritur ate qe kerkojne. Dhe per me teper rriten me mentalitet fituesi dhe jo zhgarravina "pabesh" ne Tirane. Kete deshmuan edhe sonte. Erdhen fituan, packa ne i tallem se jane ekip me viroze.
No comments:
Post a Comment