Edhe pak ditë, dhe në ekranet e TV-ve do të shfaqen fytyrat e kandidatëve për kryebashkiak dhe spotet e partive politike. Në lagjet tona do të fillojë gara për vendin se ku do të ngjiten posterat e tyre dhe trendi më i fundit, ai i hapjes së zyrave elektorale. Aty ku populli do të takojë kandidatin dhe do të mësojë se kush janë prioritetet dhe politikat që do të ofrojë ai. Lista, kuti votimi, komisione, takime, kontestime, sondazhe, gjithcka që do të prodhojë e djela e dytë e fillim majit. Por ka dhe nga ata njerëz që nuk e onepsin këtë lloj klime duke zgjedur largimin e tyre për jashtë vendit. Por unë do të merrem me ata që do të rrijnë të shuajnë kurozitetin e tyre se kush do të fitojë. As më shumë dhe as më pak askush. Madje pa frikë do të dëmtohemi nga klima e keqe e atmosferës zgjedhore, para sezonit turistik. Më saktë në kulmin e afatit kohor, kur shumë prej ndërrmarjeve apo bizneseve të huaja që operojnë në vendin tonë synojnë të kapin buxhetin e vitit. Një vit i mbrapshtë i filluar keq që në muajin e parë, si të mos mjaftonte viti që lamë pas. Vit ndër më të vështirët për ekonominë globale, imagjinoni ekonominë tonë, një “gazoniere” e ngjeshur dhe e sajuar mes shumë “suitave rezidenciale” të ekonomisë europiane. Nëse vërtet pushteti lokal do të ishte një instrument i ndarë dhe i pavarur nga punët dhe hallet e përditshme të qeverisë, atëherë me shumë siguri që do të kishte interes. Më një ligj të sajuar, gjoja i decentralizuar, pushteti lokal sot është hallka më e ngathët e gjithë lëvizjes së mekanizmit pushtet. Dhe fitorja e kujtdo kandidati që nga ai në sheshin skënderbej dhe deri në konispol apo në dukagjin, për dikë që e di mirë se si funksionojnë gjërat nuk do të përbënte aspak interes.
Megjithatë lufta përqëndrohet në qytetet e mëdha. Aty ku lejet e pallateve apo hoteleve buzë detit janë epiqendra dhe retorika e ditës. Por edhe nëse në këto qytete pushteti apo fitorja e një posti si kryebashkiak shikohet si fitim i madh, duhet të marrim parasysh rënien drastike të interesit për sektorin imobiliar, kjo jo vetëm për vendin tonë. Pra sado të rreken ata që merren me statistika apo studime se vërtet ky sektor nuk ka patur rënie, unë mund t’ju siguroj se është në krizë të thellë, ndoshta kurrë më parë që nga lancimi i tij si industri. E tillë vlen edhe për investimet që ndoshta të huajt do të bënin në këto qytete. Imazhi i dëmtuar i 21 janarit, përpos ashtu sic edhe e përmenda më lart, një ndryshimi të pothuajse të gjithë klimës jo të shëndoshë për investime në Europë, është një tjetër element se hedhja e shiritit kuqezi në qafën e cdo kryebashkiaku apo kryekomunari, do të jetë një ornament më shumë folkloristik dhe dekor. Askush prej tyre ende nuk ka shpalosur qartë se kush janë prioritetet. Se si ai do të mundë të sjellë apo nxisë investimet, se si do të mund t’i thithë ato. Kush janë mekanizmat dhe instrumentat. Avantazhet dhe materialet studimore se kush janë ato që vërtet do të krijonin mjedis të pëlqyer për investime. Unë do të sjellë në vëmendjen tuaj dy raste. I pari është kryebashkiaku i Barit. Në vetëm pak kohë vuri në jetë një projekt ambicioz për eleminimin e trafikut në këtë qytet i kthyer në gangrenë për të gjithë ata që zbarkojnë nga rajone të ndryshme të Puglias për të punuar. Autobus pick-up në cdo 5 minuta që marrin shoferët pasi kanë parkuar një tarifë simbolike në tre mega-parking kryesore në tre cepat e periferisë së qytetit. Armatë bicikletash dhe motorrësh vetëm dhe vetëm për të të mos vonuar për të arritur në destinacion, me të vetmin qëllim që qyteti të mos ketë trafik dhe të mos ndotet. E pra nuk ka se si të jetë ndryshe këtij realitetit tonë dhe retorikës pafund se jam këtu për të bërë këtë, apo njëri prej jush, slogane boshe që shoqërojnë fushatat elektorale.I dyti rast vjen nga Gjeorgjia. Pasi ndoshta mund të mendohet që ende nuk i afrohemi dot standartit italian. Në vetëm pak vite përpos cmimit si vendi me më pak korrupsion në Europë, Gjeorgjia sot po tërheq investitorët e huaj falë një fushate marketingu të paparë deri edhe në cdo numër në të përjavshmen “The Economist”. E fundit që më tërhoqi ishte shitja për 1 dollar i një aeroporti, i qytetit të dytë më të madh gjeorgjian. Dhe kjo e gjithë inisiativë e një kryebashkiaku dhe bashkisë që ai drejton, si një promocion i përbashkët me logon “Invest in Georgia”. Nuk u morra me hulumtime se është po e njëjta forcë që qeveris edhe në atë lokale të këtij qyteti. Ajo që më tërhoqi është ajo që nuk e gjejmë asnjëherë në vendin tonë. Gjuha e përbashkët për të bërë investime strategjike në dobi të gjithë publikut të këtij apo atij qyteti. Kush nga kryebashkiakët e Sarandës apo Vlorës që vizitohen prej turistëve u kujtua se si mund të ndërtohet një mini-aeroport. Kush prej tyre mendoi se si turistët nuk duhet të bëjnë peligrinazh dhe të rrezikojnë jetën duke zbritur për në det nga qafa e një mali 1200m të lartë. Janë vërtet të interesuar për zhvillimin e turizmit horrror? Kush janë rrugët e tjera si ato detare apo ajrore që do të zëvendësonin këto ecejake të përvitshme për pak turistë më shumë. Për të mos folur për trafikun e rënduar dhe rraskapitës që duhet të shijonë turistë në cdo qytet bregdetar. Mjaftohemi të rrekemi se erdhën kaq apo aq turistë dhe harrojmë që këta turistë kërkojnë të shohin gjëra ndryshe nga ato që ofrojnë mjedise të ngjashme si ky i yni. Kush nga kryebashkiakët vendosi një anije në dispozicion të plazhistëve, që nga koha e Nedinit në Vlorë, kryetari i ish-komitetit ekzekutiv që bëri një plazh model dhe vendosi edhe anije për xhiro në Gjirin e Vlorës. E pra kjo do të thotë që edhe këto palë zgjedhje do të jenë zgjedhje për të kaluar rradhën, ngjyrosje e hartës elektorale me rozë apo blu. Dhe ne sërish përpara ekranit për të bërë tifozllëk sikur të mos kishim vërtet asnjë punë tjetër për të bërë.
Megjithatë lufta përqëndrohet në qytetet e mëdha. Aty ku lejet e pallateve apo hoteleve buzë detit janë epiqendra dhe retorika e ditës. Por edhe nëse në këto qytete pushteti apo fitorja e një posti si kryebashkiak shikohet si fitim i madh, duhet të marrim parasysh rënien drastike të interesit për sektorin imobiliar, kjo jo vetëm për vendin tonë. Pra sado të rreken ata që merren me statistika apo studime se vërtet ky sektor nuk ka patur rënie, unë mund t’ju siguroj se është në krizë të thellë, ndoshta kurrë më parë që nga lancimi i tij si industri. E tillë vlen edhe për investimet që ndoshta të huajt do të bënin në këto qytete. Imazhi i dëmtuar i 21 janarit, përpos ashtu sic edhe e përmenda më lart, një ndryshimi të pothuajse të gjithë klimës jo të shëndoshë për investime në Europë, është një tjetër element se hedhja e shiritit kuqezi në qafën e cdo kryebashkiaku apo kryekomunari, do të jetë një ornament më shumë folkloristik dhe dekor. Askush prej tyre ende nuk ka shpalosur qartë se kush janë prioritetet. Se si ai do të mundë të sjellë apo nxisë investimet, se si do të mund t’i thithë ato. Kush janë mekanizmat dhe instrumentat. Avantazhet dhe materialet studimore se kush janë ato që vërtet do të krijonin mjedis të pëlqyer për investime. Unë do të sjellë në vëmendjen tuaj dy raste. I pari është kryebashkiaku i Barit. Në vetëm pak kohë vuri në jetë një projekt ambicioz për eleminimin e trafikut në këtë qytet i kthyer në gangrenë për të gjithë ata që zbarkojnë nga rajone të ndryshme të Puglias për të punuar. Autobus pick-up në cdo 5 minuta që marrin shoferët pasi kanë parkuar një tarifë simbolike në tre mega-parking kryesore në tre cepat e periferisë së qytetit. Armatë bicikletash dhe motorrësh vetëm dhe vetëm për të të mos vonuar për të arritur në destinacion, me të vetmin qëllim që qyteti të mos ketë trafik dhe të mos ndotet. E pra nuk ka se si të jetë ndryshe këtij realitetit tonë dhe retorikës pafund se jam këtu për të bërë këtë, apo njëri prej jush, slogane boshe që shoqërojnë fushatat elektorale.I dyti rast vjen nga Gjeorgjia. Pasi ndoshta mund të mendohet që ende nuk i afrohemi dot standartit italian. Në vetëm pak vite përpos cmimit si vendi me më pak korrupsion në Europë, Gjeorgjia sot po tërheq investitorët e huaj falë një fushate marketingu të paparë deri edhe në cdo numër në të përjavshmen “The Economist”. E fundit që më tërhoqi ishte shitja për 1 dollar i një aeroporti, i qytetit të dytë më të madh gjeorgjian. Dhe kjo e gjithë inisiativë e një kryebashkiaku dhe bashkisë që ai drejton, si një promocion i përbashkët me logon “Invest in Georgia”. Nuk u morra me hulumtime se është po e njëjta forcë që qeveris edhe në atë lokale të këtij qyteti. Ajo që më tërhoqi është ajo që nuk e gjejmë asnjëherë në vendin tonë. Gjuha e përbashkët për të bërë investime strategjike në dobi të gjithë publikut të këtij apo atij qyteti. Kush nga kryebashkiakët e Sarandës apo Vlorës që vizitohen prej turistëve u kujtua se si mund të ndërtohet një mini-aeroport. Kush prej tyre mendoi se si turistët nuk duhet të bëjnë peligrinazh dhe të rrezikojnë jetën duke zbritur për në det nga qafa e një mali 1200m të lartë. Janë vërtet të interesuar për zhvillimin e turizmit horrror? Kush janë rrugët e tjera si ato detare apo ajrore që do të zëvendësonin këto ecejake të përvitshme për pak turistë më shumë. Për të mos folur për trafikun e rënduar dhe rraskapitës që duhet të shijonë turistë në cdo qytet bregdetar. Mjaftohemi të rrekemi se erdhën kaq apo aq turistë dhe harrojmë që këta turistë kërkojnë të shohin gjëra ndryshe nga ato që ofrojnë mjedise të ngjashme si ky i yni. Kush nga kryebashkiakët vendosi një anije në dispozicion të plazhistëve, që nga koha e Nedinit në Vlorë, kryetari i ish-komitetit ekzekutiv që bëri një plazh model dhe vendosi edhe anije për xhiro në Gjirin e Vlorës. E pra kjo do të thotë që edhe këto palë zgjedhje do të jenë zgjedhje për të kaluar rradhën, ngjyrosje e hartës elektorale me rozë apo blu. Dhe ne sërish përpara ekranit për të bërë tifozllëk sikur të mos kishim vërtet asnjë punë tjetër për të bërë.
No comments:
Post a Comment