"Duke lexuar programin..."

Mbeten edhe pak dite nga 23 qershori qe do te na jape formatimin e nje qeverie te re. Une po flase si shume njerez apo votues qe do te votojne ate dite. Pra cka do te thote se po flase dhe po flase vetem per nje qeveri te re. Kush do te jete ajo? E majte (ka me shume gjasa). E djathte (e ri-konfirmuar). Pra te dyja keto pretendente, dhe tre te tjera ne "liste pritjeje" per ne avionjn qeveritar te 23 qershorit.

Pra te pesta forcat faktore aktuale kane nje program qeverises. E majta (Partia Socialiste) thote qe kam nje program per cdo sektor. E djathta (Partia Demoktatike dhe satelitet bashkeqeverises) po ashtu thote e kam nje program, me shume ri-konfirmimi dhe vazhdues reformash. Pavaresisht se nje "due diligence" nuk ka bere ende mbi ato cka premtoi ne programin e 2005 dhe cka realizoi keto 8 vite qeverisese. Madje edhe e majta nuk ka nje ndryshim programi. Me sakte ate cka nuk realizoi dot si premtim ne tentative ne 2009 dhe sot vetem pak muaj para qershorit te 2013-es.

Dhe per me teper qe te tre partite e tjeta aktuale satelite nuk kane programe te mirefillta por vecse te lexuara dhe te kuptuara nga llogjika e elektoratit e perkthyer ne vote, si "mbushese topi". Anipse ky term perkon me mbiemrin e njeres prej partive qe pritet te marre vota per te bashkeqeverisur. Per te mos thene me larg per partine qe u ngrit mbi doza te larta patriotizmi, a thua se ky nocion ploteson shporten e mireqenies post-ozhrashot te tranzicionit te ster-zgjatud shqiptar.

Te gjjtha keto per te arritur ne perkufizimin se forcat politike ne Shqiperi, aktualisht perpara 23 qershorit 2013, nuk e kane nje program. Perse them qe nuk e kane nje program? Sepse program per shqiptaret do te thote: 1. ku do punoj? ku do jetoj? si do jetoj? ku do kurohem? do iki jashte apo do me pelqej te punoj ne atdheun tim? ku do shkollohem? ku do vdese?

Keto pyetje lindin vetvetiu tek une qe di ta lexoj programin. Imagjinoni nje banor qyteti te larget. Nje fshtar te nje zone te thelle. Ai e kupton programin tek ardhja si dikur i "gjermanit" ne kohen e "xhaxhit" per export. Mjekut ne familje qe sajdisej me nje gote raki dhe me nje qese arra. Viziten mjekesore ne qytet pa paguar bakshish dhe pa u diagnostifikuar tek privati per veshka dhe operuar per apandesit. Vendin e punes jo si militant partie por si detyre per punesim. Mbrojtjen e rendit edhe pa police. Jeten e njeriut qe asnje prej partive nuk e ka ne axhende. Shkollimin tek privati apo shteterori. Hyrjen ne spital pa paguar tek roja. Marrjen e nje vertetimi tek nje zyre.Jo ne 7 zyra nga 2 mije leke te vjetra. Punesimin pa nderhyrje me telefonata apo me sms. Ashtu sic duhet te jete. Konukrence!

Keto jane me se shumti ato qe kerkojne te shkruhet per t'u lexuar nje program qe ka nevoje te lexohet dhe jo te ngelet ne leter. Te kuptohet dhe te votohet. Ate qe na sugjeron Europa. Cka do te sjelle parandalimin e provincializimit te Shqiperise. Vetem keshtu populli di te lexoje dhe te votoje nepermjet votes se tij. Lule. Prezantime. Lloj germash. Numri. Foto. Te gjitha keto rezervojini per nderkombetaret. Si dhe per te gjithe ata qe thone se e ka nje program. Duhet thjeshtesi. Cfare ofron. Jo qoka. As salltanete. Ato duhen, e perseris, per "monitoruesit" e programeve. Ata qe vijne rendom per qoka gezimi apo vakie.

Veneto Banka në nismën "Për një Tiranë Europiane"

Në kuadrin e aktiviteteve të "përgjegjshmërisë sociale", Veneto Banka u bë pjesë e një investimi në hapësirat ndarëse të një rruge mjaft të njohur nëTiranë. Rruga "Papa Gjon Pali II", ku ndodhen godinat e Radio Televizionit Shqiptar dhe Ambasadës Italiane, tashmë i ngjan një rruge larg realitetit të rrugëve të tjera në Tiranë.

Është kontributi modest i Veneto Banka dhe dy subjekteve të tjera italiane prezente në Shqipëri, të cilat i dhanë jetë një projekti të prezantuar nga Bashkia e Tiranës para disa kohësh, "Për një Tiranë Europiane".

Shënim: Artikulli do të botohet në Revistën "Bankieri", botim i Shoqatës Shqiptare të Bankave

"Veneto Banka dhe të rinjtë e Kavajës"

Kontributi i rradhës i Veneto Banka në Shqipëri, në territoret ku banka operon ishte në Kavajë, me ekipin e qytetit Besa. Sponsorizimi me materiale sportive ekipeve të moshave në futboll U-19 dhe U-17, është një iniciativë mjaft e vlefshme për promovimin e sportit dhe talenteve në qytete të tilla si Kavaja.

Aktualisht ekipi i Besës së Kavajës renditet në vendin e parë të kampionatit shqiptar U-19. Uniformat e reja me logon Veneto Banka e njohur tashmë në ambientet sportive kryesisht në Itali si sponsor zyrtar i ekipit te Juventus-it, është një risi shumë e bukur për t'u parë në cdo stadium në Shqipëri, ku luajnë dy ekipet U-19 dhe U-17 të Besës së Kavajës.

Shënim: Artikulli do të botohet në Revistën "Bankieri", botim i Shoqatës Shqiptare të Bankave

Jovan Bregu nuk banon me ne "Pallatin 176"

Nuk ka gje me te lumtur per nje aktor se sa kur publiku artdashes e identifikon me emrin e personazhit. C'ka do te thote se aq shume eshte realizuar ai rol sa njerezit qe te ndalojne ne rruge te flasin me nje tjeter emer. Per mua qe i njoh nga afer artistet shqiptar, eshte padyshim nje dicka shume e bukur dhe ngazelluese teksa ua kujton kete gje te vecante.

Pra te te flasin ne emrin e personazhit, padyshim eshte nje vleresim i padiskutueshem. I skalitur ne memorien e nje shoqerie te tere do donte te ishte kushdo aktor. Ja ashtu pa zhurme, teksa zgjedhin te ecin per xhiron e tyre ne njeren prej aneve te bulevardit ata. Ata! Aktoret e Teatrit Kombetar. Duke marre me vete edhe rolin. Personazhin. Mandej ulen dhe pine te qete nje kafe. Ndonjehere ua paguan dikush nga tavolina perkarshi, apo nje spektator rastesor. Nuk eshte drame qe luhet me nje akt. As edhe komedi. Eshte realiteti qe ndeshim cdo dite teksa nxitojme ne punet tona.

Ja keshtu e shihja edhe une ate. Vanin. Jovan Bregun e "Pallatit 176". Pothuajse cdo dite aty. Ne nje cep te tendave tek West-i i Dy Kullave. Sa here e shihja me vinte per te qeshur me batutat e tij te pavdekshme. Ato te nje montatori qe nuk u be kurre magazinieri qe aq shume lakmonte, por krushku i vete drejtorit.

Mandej vetiu me vinin ne mend sa e sa role te tjere. Te gjitha per nje moment sa hap e mbyll syte. Dhe Ai, Vani i shkujdesur me bashkeshorten e tij gjerbte kafene i qete. Tymoste edhe ndonje cigare dhe mendonte. Diku tej ne Lane apo ne Bulevard e hidhte veshtrimin. Ndoshta e dinte qe shume sy e ndiqnin dhe e admironin.

Te gjitha per ate qe dha ne skene. Por qe padyshim fillonin dhe mbaronin me personazhin "Vani" te Adelina Balashit. Nuk ka per te patur me kryeveper te tille komediano-satirike ne skenen e Teatrit Kombetar. Nuk ka per te patur e them me bindje sepse nuk do te jete ai. Ne hyrjen e "pallatit 176" nuk do te luhet me asnje akt. As ne katin e pare ku banonte Vani. Dhe as ne katin e siperm ku banonte krushku i tij drejtor. Askush nuk do te marre persiper te luaje ate qe ai luajti, aktor si te ishte vertet kandidat per magazinier. I gjalle si ne ditet e sotme. Ndaj roli, personazhi nuk vdes kurre! Aktori po! Fizikisht! Si shume te tjere...